λάδι, κάρβουνο, δίχτυ, χαρτί, παστέλ, 110 x 110 cm
Οι ακροβάτες ξεκίνησαν το σόου τους.
Τα μάτια τους διάπλατα, το στόμα τους κλειστό. Βλέπουν γύρω τους χωρίς να μιλούν. Κάνουν κωλοτούμπες στον αέρα, κρατιούνται από τα μπράτσα, τα πόδια, το κεφάλι. Δυο μηχανές που ο κόσμος πληρώνει για να δει. «Μίλα για τον εαυτό σου. Εμένα δεν με νοιάζει. Κόψτε τα σχοινιά, τα δίχτυα. Θέλω μόνο να φύγω. Είμαι ερωτευμένη και το αίμα μου κυλάει και πάλι»
Κέλλυ Μέντζου, TREyE, 2014
mixed media (κάρβουνο, τέμπερα, ζελατίνη, κλαδί αληθινού φυτού), d=20 cm (50 cm with tear and branch)
Όλα είναι ένας τέλειος κύκλος, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς περιθώριο, χωρίς δυσκολία. Είναι όπως όταν ζωγραφίζαμε μικροί ένα κεφάλι και δυο μάτια – στρογγυλά, δυο τεράστιες μαύρες τελείες.
Και κρύβουν πολλά τα μάτια, είναι παράθυρα, φακοί και τούνελ που μέσα τους χάνεσαι και βρίσκεσαι και ανακαλύπτεις. Καθρέφτες εξαιρετικά αποκαλυπτικοί, ψυχικοί.
(Ανθρώπινη ξερή φιγούρα που γέρνει με τον άνεμο. Θα ποτιστεί με δάκρυ).
